Długi tytuł? Ale wyjaśniający wszystko.

Po pierwsze od czasu do czasu postanowiłem dotknąć klasyki. Wielokrotnie do niej się odnoszę opisując współczesną improwizację, musiało więc to nastąpić. To odniesienie do klasyki z różnych okresów pomoże spojrzeć na muzykę szerzej, właściwiej – pomyślałem

Po drugie, jeśli już zajmować się klasyką chociażby incydentalnie, trzeba rozpocząć od płyty, zawierającej utwory wyjątkowe, które powinny zostać wpisane do kanonu tejże klasyki. Jak się bowiem zdaje, z jednej strony stanowią kontynuację naszej muzycznej tradycji, z drugiej, w swoim czasie wpłynęły na rozwój muzyki, a może nawet wciąż wpływają.

Po trzecie, o tej klasyce należy rozmawiać, a nie tylko recenzować, krytykować, opisywać. Takie spotkania poświęcone klasyce pozwolą nie tylko poczuć, ale zrozumieć istotę tego tworzenia.

W tym wszystkim najważniejsze moim zdaniem jest odniesienie do współczesności. I tak oto właśnie się stało za sprawą płyty wydanej przez DUX, od której rozpoczynam ten nowy cykl w ramach Etheru Jazzu.

Karol Mikuli – Metamorphoses to płyta nagrana w duecie: Witold Żoładkiewicz – baryton, z którym rozmawiam poniżej, i Gabriela Machowska – fortepian.

Na płycie grają również:

Aleksandra Knitter-Sikora, Jolanta Bartnik – skrzypce, Małgorzata Jamiołkowska – altówka, Maciej Skowroński – wiolonczela, Tomasz Opuchlik – kontrabas

„Metamorphoses” to światowa prapremiera fonograficzna utworów ulubionego ucznia Chopina – Karola Mikulego (1819-1897). 19 pieśni i krótka kantata do słów poetów niemieckich (w języku oryginału) sytuują Mikulego jako świetnego kontynuatora lirycznej tradycji Schuberta. Kongenialnie dobiera on warstwę muzyczną do poetyckiej; tworzy niemal wyłącznie pieśni przekomponowane.

Z przyjemnością więc spotkałem się ze wspomnianym Witoldem Żołądkiewiczem w Warszawskiem Towarzystwie Muzycznym, by zadań kilka naprawdę konkretnych pytań, i wysnuć kilka rozważań dotyczących tematu Metamorphoses:

Wywiad nagrał DUX, który jest wydawcą tej płyty. Albumu roku 2024 według Hi-Fi Magazyn. Niech każdy po przesłuchaniu wywiadu zajrzy do płyty i samemu oceni, czy ten tytuł mu się należy. Polecam!