Już tłumaczę powyższy tytuł…

Z jednej strony wystarczy posłuchać Piotr Damasiewicza, by dowiedzieć się wszystkiego na temat wspomnianej w tytule płyty, z drugiej mam nadzieję, że można w naszej rozmowie odnaleźć tezy, zamienione na pytania, które dały mi podstawy do oceny Watry.

Myślę, że stanowią one wystarczające wskazówki, skąd moje zainteresowanie jego twórczością, a przede wszystkim ukierunkowują moje myślenie o płycie, która stanowi zapis niekończącej się podróży.

Stąd pytam: czy widzi granice swojego wędrowania, jak silnie wpływa na niego impuls, który każe mu nie tylko wyruszyć, ale również tworzyć, w jaki sposób wpływa na dobór środków wyrazu, na ile świadome jest jego poszukiwanie, dlaczego zwiedził tak wiele miejsc, począwszy od polskich gór, przez skandynawskie bezdroża, aż po wciąż fascynujące miejsca w Afryce, w końcu, co stanie się z pozostałą częścią nagrań, które stanowią zapis jego wędrówki.

Jestem przekonany, że sugestia zawarta w tych pytaniach oddaje moje odczucia, a także ocenę wartości artystycznej tego niezwykle ciekawego albumu. A sokoro tak, po co się więcej rozwodzić…

Gdyby jednak ktoś miał wątpliwości, co do mojej perspektywy, wystarczy, że napisze:

etherjazzu@gmail.com